เมืองป่าตอง เป็นส่วนหนึ่งของเขตสุขาภิบาลกะทู้ มาประมาณ ๑๙ ปีจนถึง พ.ศ. ๒๕๒๙ กระทรวงมหาดไทย พิจารณาเห็นว่า สุขาภิบาลกะทู้ อำเภอกะทู้จังหวัดภูเก็ต ซึ่งมีแนวเขตครอบคลุมพื้น ที่ตำบลกะทู้ ตำบลป่าตอง และตำบลกมลามี พื้นที่กว้างขวางมาก สมควรเปลี่ยนแปลงเขตใหม่โดยให้มีแนวเขตครอบคลุมพื้นที่ ตำบลกะทู้ เพียงตำบลเดียวเพื่อความเหมาะสม ในการบริหารกิจการ และทำนุบำรุงท้องถิ่นและขณะเดียวกันก็สมควรยกฐานะท้องถิ่น ตำบลป่าตอง จัดตั้งเป็นสุขาภิบาลแห่ง ใหม่เพื่อประโยชน์ในการ ทำนุบำรุงท้องถิ่นให้เจริญก้าวหน้ายิ่งขึ้นจึงได้ออกประกาศ กระทรวงมหาดไทย เรื่องเปลี่ยนแปลงเขต สุขาภิบาลกะทู้และ จัดตั้งสุขาภิบาลป่าตองอำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต ลงวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๒๙

จากจุดเริ่มต้นของสุขาภิบาลป่าตอง ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย ฉบับนี้ ทำให้เราพบว่านับจาก ๑๑ สิงหาคม ๒๕๒๙ การปกครองท้อง ถิ่นเข้ามามีบทบาทมากขึ้นในเมืองป่าตองแต่ก็ไม่ใช่การปกครองท้อง ถิ่นที่เต็มรูปแบบตามทฤษฎีการกระจายอำนาจ เพราะว่าการปกครอง ท้องถิ่นรูปแบบสุขาภิบาล จะใช้การบริหารงานท้องถิ่นในรูปแบบของ คณะกรรมการซึ่งตาม พระราชบัญญัติสุขา ภิบาล พ.ศ. ๒๔๙๕ กำหนดให้มีกรรมการบางตำแหน่งมาจากข้าราชการพลเรือน มิใช่ ตัวแทนของประชาชนทั้งหมดแต่ถึงอย่างไรก็ ตาม พอมาถึงปี พ.ศ. ๒๕๓๗ กระทรวงมหาดไทย เห็นว่า สุขาภิบาลป่าตองอำเภอกะทู้ จังหวัดภูเก็ต มีสภาพอันสมควรยกฐานะขึ้น เป็นเทศบาลตำบล เพื่อต้องการให้ประชาชนในท้องถิ่นได้ปกครองดูแลและทำนุบำรุง ท้องถิ่นของตนตามระบบเทศบาลด้วยเหตุนี้จึง ได้มีการตรา พระราชกฤษฎีกา จัดตั้งเทศบาลตำบลป่าตอง อำเภอกะทู้จังหวัด ภูเก็ต พ.ศ. ๒๕๓๗ (ประกาศในราชกิจจานุเบกษา วันที่ ๑ เมษายน ๒๕๓๗ และใช้บังคับเมื่อพ้นกำหนด ๓๐ วัน นับแต่วันประกาศใน ราชกิจจานุเบกษา) ซึ่งถือว่าการปกครองท้องถิ่นรูป แบบเทศบาลเป็น การปกครองท้องถิ่นของไทยรูปแบบแรกที่เป็นไปตามหลักการของ ทฤษฎี การกระจายอำนาจด้วยเหตุนี้เองเราจึงถือว่า ตั้งแต่วันที่ ๑ พฤษภาคม ๒๕๓๗